GM’s Electrovan is eerste waterstofauto (1966)

Aan de buitenkant lijkt de GM Electrovan een doodnormaal busje uit die tijd, van binnen is het een rijdend laboratorium met amper ruimte voor passagiers.

Anders dan bij huidige waterstofauto’s zoals de Hyundai iX35 FCEV en de Toyota Mirai gebruikt de GM Electrovan geen zuurstof uit de buitenlucht, maar is er behalve een drukvat met waterstof ook een reservoir voor pure zuurstof. Voeg daar nog ruim 165 meter aan leidingen aan toe en je snapt waarom GM voor een bestelbus koos in plaats van een personenauto. Heel veel ruimte voor passagiers blijft er niet over.

Toch is de prestatie van General Motors indrukwekkend. De Electrovan had een bereik van tussen de 160 en 240 kilometer en de topsnelheid lag tussen de 100 en 110 km/u. Lang niet slecht voor een busje met waterstofaandrijving uit 1966! Om veiligheidsredenen is de GM Electrovan nooit getest op de openbare weg, maar vonden alle ritten plaats op het terrein van General Motors. Dat is maar goed ook, de wagen scheen regelmatig panne te hebben. Daarvan is overigens niets te zien op het oude promofilmpje dat we voor je op autojunk hebben gezet.

Na de Electrovan zette General Motors het project in de koelkast. Niet alleen ontbrak de complete infrastructuur voor waterstof (een bekend probleem), ook de kosten van de auto zelf waren enorm. Alleen al het platina uit de brandstofcel was zo kostbaar dat je er een hele vloot gewone GM Handyvan’s voor kon kopen. Na zijn pensioen is de Electrovan nog aangeboden aan het Smithsionan Instituut maar zij hebben de waterstofpionier destijds om onbekende redenen geweigerd. Het leek er op dat hij zijn dagen zou sluiten ergens in een stoffige loods, maar recente ontwikkelingen hebben GM doen besluiten de bus af te stoffen en tentoon te stellen in hun Heritage Center.